Το Photocitizens ιδρύθηκε το 2015. Στόχος του είναι να συνδέσει φοιτητές προπτυχιακών και μεταπτυχιακών σπουδών σε όλο τον κόσμο με διεθνή φεστιβάλ φωτογραφίας, γκαλερί και οργανώσεις τέχνης. Για το εναρκτήριό του έργο συγκέντρωσε εταίρους από την Ιταλία, τη Γαλλία, την Ελλάδα, την Ουγγαρία, την Ισπανία, την Τουρκία και το Ηνωμένο Βασίλειο για να ερευνήσει, να συνεργαστεί και να παρουσιάσει μελλοντικά ταλέντα.
2016/17
Το Θέμα: ΕΘΝΙΚΗ ΙΔΙΟΤΗΤΑ
“Όπου κι αν πάμε, στο πρόσωπό μας φέρουμε τον τόπο μας. Ό, τι κάνουμε, στις σόλες των παπουτσιών μας, στο ηχόχρωμα της φωνής μας, στην υφή του δέρματος μας, στο βάθος των ματιών μας, φέρουμε τη χώρα μας. Ο αέρας μας κυνηγά, καταθέτοντας στα χείλη μας το άρωμα του σπιτιού, τις αναλαμπές της μνήμης μας, τα τραγούδια της καταγωγής μας ».
Tahar Ben Jelloun 1994, Από τον πρόλογο στο βιβλίο του Owen Logam ‘Bloodlines – Vite allo Specchio’.
“Τα έθνη ήταν η χειρότερη εφεύρεση της ανθρώπινης ιστορίας“, Toni Negri, Documenta 14
Στον παγκοσμιοποιημένο κόσμο στον οποίο ζούμε, το άτομο μπορεί να έχει μια πληθώρα ταυτοτήτων ανάλογα με την κατάστασή του. Παρόλο που η παγκοσμιοποίηση ανοίγει χωρικά σύνορα είτε με την εθελοντική είτε με την αναγκαστική μετανάστευση, υπάρχουν πολλές αντιφάσεις. Η ταυτότητά μας μπορεί να προέρχεται μια από τη χώρα που αφήσαμε πίσω ή τη χώρα στην οποία κατοικούμε, τη χώρα μιας προηγούμενης γενιάς της οικογένειάς μας ή από μια ήπειρο όπως η Ευρώπη ή η Αφρική. Η αναγνώριση (ή όχι) μιας συγκεκριμένης κρατικής ή εθνικής ομάδας ατόμων μπορεί να αποτελέσει τον κεντρικό πυλώνα της προσωπικότητας του ατόμου.
Το έργο ΕΘΝΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ επιδιώκει να διερευνήσει τις ετικέτες που καθορίζουν την ιδέα της εθνικής ταυτότητας: πώς οι άνθρωποι περιγράφουν τον εαυτό τους και τα σημάδια και τα σύμβολα που χρησιμοποιούν ως ομάδες ή ως άτομα για να απεικονίσουν αυτή την ταυτότητα.
Ο γενικός στόχος του έργου ΕΘΝΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ είναι να προκαλέσει τον θεατή να σκεφτεί πώς διαμορφώνουμε την εθνική ταυτότητα. Οι επιλεγμένες εικόνες πρέπει να επικοινωνούν στον θεατή την εθνική ταυτότητα και τον τρόπο με τον οποίο δημιουργούνται από ενέργειες, σημάδια, σύμβολα και το περιβάλλον.
Paul O’Leary – Ιδρυτής / Διευθυντής
Συνεργάτες:
Leicester College School of Photography, Λέστερ, ΗΒ
PH21 Gallery, Βουδαπέστη, Ουγγαρία
Gobelins, l’ecole de l’image. Departement Photo, Παρίσι, Γαλλία
Photometria International Photography Festival, Ιωάννινα, Ελλάδα
Officine Fotografiche, Ρώμη, Ιταλία
Mimar Sinan Fine Arts University, Κωνσταντινούπολη, Τουρκία
Facultad de Bellas Artes de Murcia, Área de Escultura, Μούρθια, Ισπανία
Les Boutographies Recontres Photographiques de Montpellier, Μονπελιέ, Γαλλία
2022/23
Το Θέμα: PLACE
«Κατανοώντας πού βρίσκεσαι μπορείς να κρίνεις πού βρίσκεσαι».
Eudora Welty
Για πολλούς από εκείνους στον πλανήτη που έχουν την τύχη να έχουν διαβατήριο και να έχουν την οικονομική δυνατότητα να αγοράσουν ένα εισιτήριο, η δυνατότητα να ταξιδεύουν και να γνωρίζουν νέους τόπους έχει κεντρικό ρόλο στην εργασία και στον ελεύθερο χρόνο. Τα ταξίδια υπήρξαν ιεροτελεστία ή επιβράβευση, η φυσική ενσάρκωση της εταιρικής ανάληψης, σύνδεση για τις μεγάλες οικογένειες, πύλη για νέα απασχόληση, νέο ξεκίνημα και περιπέτεια. Για όσους διέφευγαν από τον πόλεμο, την πείνα, τις διώξεις ή τη δικαιοσύνη, η δυνατότητα αλλαγής τόπου αποτελούσε αναγκαιότητα και όχι πολυτέλεια. Από την ίδρυσή της, η φωτογραφία υπήρξε το μέσο με το οποίο καταγράψαμε αυτές τις εμπειρίες, μοιραζόμενοι τις μέσω φωτογραφικών εκθέσεων, βιβλίων, εκτυπώσεων και τώρα στις πολλές διαδικτυακές πλατφόρμες που ξεφυλλίζουμε.
Ωστόσο, από τον Μάρτιο του 2020, το COVID-19 έχει κυριολεκτικά αλλάξει το πρόσωπο του πλανήτη μας. Μεταξύ της 11ης Μαρτίου 2020, όταν ο Π.Ο.Υ. κήρυξε το COVID-19 πανδημία, και της 22ας Φεβρουαρίου 2021, σχεδόν 105.000 περιορισμοί μετακίνησης τέθηκαν σε εφαρμογή σε όλο τον κόσμο (IOM, 2021a).
Οι μεταναστευτικές ροές προς τις χώρες του ΟΟΣΑ εκτιμάται ότι θα έχουν μειωθεί κατά 46% το πρώτο εξάμηνο του 2020- ιστορικό χαμηλό. (ΟΟΣΑ, 2020α). Οι γεννήσεις, οι θάνατοι και τα δημογραφικά στοιχεία του πληθυσμού για τα επόμενα χρόνια θα καταγράψουν αυτό το σεισμικό παγκόσμιο γεγονός, και αυτή τη στιγμή η συντριπτική πλειοψηφία από εμάς δεν πρόκειται να πάει πουθενά.
Τι σημαίνει, λοιπόν, για εσάς ως πολίτες και φωτογράφους, να βρίσκεστε ακριβώς εκεί που βρίσκεστε; Το διεθνές Φεστιβάλ Photocitizens 2022 σας ζητά να προβληματιστείτε σχετικά με τη σχέση σας με τον Τόπο. Αυτή η σχέση μπορεί να έχει αλλάξει σημαντικά κατά τη διάρκεια της πανδημίας, ίσως να έχει γίνει πιο σημαντική με κάποιο τρόπο. Τόπος μπορεί να σημαίνει ρίζες, πολιτιστική σύνδεση, σπίτι και οικογένεια. Αλλά ο τόπος μπορεί επίσης να περιορίζει, να αποκλείει, να απομονώνει και να εκφοβίζει. Η εικόνα σας μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε κάτι από τη ζωή σας ή τη ζωή των γύρω σας. Μπορεί να επικοινωνεί κάτι πολύτιμο ή επικίνδυνο, θυμημένο, φανταστικό ή απόλυτο. Μπορεί να επιλέξετε να προβληματιστείτε άμεσα σχετικά με την εμπειρία του τόπου σας μέσω της πανδημίας, ή αυτό μπορεί να είναι ένα δευτερεύον ή αόρατο θέμα στο έργο σας.
Όποια κι αν είναι η απάντησή σας, σας ζητάμε να επικοινωνήσετε αυτή, τη μοναδική σας σχέση με τον Τόπο, χρησιμοποιώντας οποιοδήποτε είδος φωτογραφικής μηχανής ή διαδικασίας χωρίς φακό που έχει ισχυρή σχέση με τη φωτογραφική πρακτική.
Συνεργάτες:
Staffordshire University, Ηνωμένο Βασίλειο
Universidad de Murcia, Ισπανία
Gobelins Paris, Γαλλία
Officine Fotografiche Roma, Ιταλία
University of Balamand, Λίβανος
BUV School of Creative Industries, Βιέτναμ
Crawford College of Art and Design, Ιρλανδία
Photometria International Photography Festival, Ελλάδα
North Georgia Technical College, Ην. Πολ. Αμερικής
Massey University of New Zealand/College of Creative Arts Toi Rauwhārangi, Νέα Ζηλανδία